sway

    Właśnie wróciłam z koncertu w szkole muzycznej i z rozkoszą zamknęłam temat karnawału. Przyniósł mi on kilka nowych stwierdzeń, kilka zaskakujących doświadczeń, wiele materiałów, dwie pary obcasów i jedną torebkę. I świadomość, że to dopiero początek. Świadomość, która jakoś tak pojawiła się pewnego ranka, kiedy wbiegałam pustymi schodami pustego budynku do swojego pokoju, który już w każdym milimetrze jest mój: moje repliki, moje książki pomocne na co dzień w tym miejscu, moje drobiazgi z materiałów na bardziej interesujący mnie temat, moje kwiaty, które przeforsowałam wbrew zdziwieniu, że wytrzymają, moje ustawienie sprzętów i mój zapach w kontakcie. Gdzieś pomiędzy tym wszystkim pojawiła się kilka dni temu również moja druga stażystka, która mile zaskoczyła mnie swoją wiedzą. Nie chodzi nawet o to, że zdjęłam zimowe ubrania i przekornie noszę wiosenne marznąc zazwyczaj, nie chodzi również o to, że wprowadziłam kolejne zmiany, które przyjęły się bez problemu. Jakoś tak po prostu mam poczucie, że idę intuicyjnie i wiem już, czego mogę się spodziewać w każdym momencie sześciennym nowej przestrzeni, odbieram ją całą sobą i poruszam płynnie. A to znak, że wiosna tuż tuż. I właściwie to strach się bać, że to dopiero początek. klik