o tym, jak pani zasiadła i poprosiła o więcej, czyli historia najnowsza, w którą wierzyłam od samego początku, nawet jeśli nie ma to nic wspólnego ze skromnością, bo...

     Pani wygodnie i lekko usiadła na fotelu mięciuchu z bardzo wysokim oparciem... Pani była wczoraj u kosmetyczki, która położyła mi fantastyczny kolor na paznokciach stóp. A potem wymasowała kark. Patrzę na nie z zachwytem, macham prawą nogą, czuję lekkość kręgosłupa  i zastanawiam się, czemu zawsze tylko stopy maluję, skoro i tak przez większą cześć roku nikt ich nie widzi. Hm... ja je widzę i czuję. Czuję również smak ulubionego i satysfakcję. Właściwie to dzisiaj jest takie małe nasze świętowanie po cichu. Dzisiaj, bo wczoraj po powrocie od Iwonki pani nie dała rady. Padła. Zapachy kosmetyków lakshmi, świeca i relaksująca muzyka zrobiły swoje. Chociaż niekoniecznie to, co miały. Ale za to wyspałam się nieprzyzwoicie i wypoczęłam na tyle, aby dzisiaj piec z draniem rogaliki drożdżowe z powidłami, biegać po parku, skakać na skakance, odwiedzić dziadków i rodziców, a potem grać z chłopakami w statki i chińczyka.
A teraz pani opiera głowę o oparcie, popija ulubione, je okruszkami rogalika i stwierdza, że nie pamięta innego czasu i innych planów, niż obecne. Nie pamiętam też tak ogromnej satysfakcji. Nic się nie dzieje bez powodu. Bałam się zmian, ale chciałam zaryzykować. Chciałam zaryzykować, chociaż traciłam to, co było sensem mnie i co uwielbiałam robić. A teraz jestem dumna i spełniona. I tak cholernie świadoma rozjuszonych emocji. I jest mi z tym fantastycznie. Najszczęśliwsza twierdzi, że rozkwitam, rodzic płci męskiej, że chudnę, a ślubny, że moja stanowczość sięga Zenitu. A pani... dostała tabliczkę na drzwi, prawo decydowania, wygodny fotel, bieluśkie storczyki, stertę dokumentów i asystentkę jako dobrodziejstwo inwentarza tej owej tabliczki. I ogólne zadowolenie zespołu, że na fotelu zasiadł ktoś w koturnach i barwnych chustach, bo żakiety i czółenka są w tym miejscu nudne i zdecydowanie mniej kreatywne. Kreuje zatem pani swoją przyszłość najbliższą, popija łyczkami ulubione i wpisuje w podświadomy terminarz kolejne studia podyplomowe, dom z okiennicami, drugiego maluszka i wakacje tegoroczne na przełomie maja i czerwca. Niekoniecznie w tej kolejności, ale terminarz wie dokładnie, jak je poustawiać i jakie nadać im priorytety. Chcieć to móc, więc pani chce wiele i tylko z pozoru leniwie przystaje w pracy na kilka minut, aby uśmiechnąć się do buzi drania śmiejącej się do mnie ze zdjęcia. To chyba dzięki niemu tak biegnę. "Fajna z ciebie mamusia" - stwierdził zasypiając ostatnio. Uhm... się z nim zgodzę może nieskromnie, ale pani przestała być skromna już dawno. No właśnie... nieskromnie poproszę też i o więcej ulubionego. klik