Pani...

    ... od jakiegoś czasu zastanawia się, co zrobić z autografem. Niby trochę ciąży, ale jednak szkoda go. Doszłam do tego punktu, kiedy mogę z pełną stanowczością stwierdzić, że pisanie bloga po kilku latach staje się perwersyjnym zajęciem, które daje dziką radość. A to mnie przeraziło. I dlatego prawdopodobnie blog w jakiejś zmienionej formie zostanie. Ale czy zostanie pani? Obecnie pozwalam mu umierać śmiercią naturalną, jakich w zasadzie pełno tutaj. A przy okazji odkrywam masochistyczne zapędy mojej świadomości. Nie potrafię jednak pisać tak, aby nie napisać nic, a obecnie wolę nie być w miejscu, gdzie każdy może mnie znaleźć. Poza tym nie chcę naginać faktów i kluczyć ezopowo.
    ... pije drugą w dniu dzisiejszym kawę i z optymizmem w obserwuje statystyki, które spadają. A kawa jest pyszna. Zwłaszcza po studniówkowej nocy. Przede mną absolutnie leniwa niedziela gdzieś pomiędzy opowiadaniami Grabińskiego, obiadem gotowanym we trójkę, wieczorną, długą kąpielą i maratonem filmowym.